Uzunca bir aradan sonra yeniden merhaba..Artık oğlum,Rüzgar, bizimle,evimizde.. Aslında bugün tam 1 aylik oldu Rüzgar hayata,bizlere merhaba diyeli..Yani benim namı değer "fırtına" oğlum tam 35+5 de,normalden 1 ay kadar erken dünyaya geldi..Geldi de ne geldi..Esti savurdu hepimizi.. Anlayacağınız bizim hikayemiz pek de güzel başlamadı..Daha önce de bahsettiğim yüksek riskli gebelik durumum olayları biraz hızlandırdı ve ne yazık ki bana,sevgilime,bebeğime ve yakınlarımıza ciddi anlamda stresli günler geçirtti. Lakin -çok şükür- oğlum şimdi bizimle,evimizde..Anladım ki; onun varlığı,bir bakışı,kokusu her türlü zorluğu katlanır kılmaya yetiyor..Sabrımın,psikolojimin sınırlarında gezinirken 'Anne' kelimesinin manasını gerçek anlamıyla kavradım..
Gelelim bizim hikayemize..
Her şey 24 Haziran sabahı, eşimle 35 haftadır gittiğimiz hastaneye ilk NST randevumuz için gitmemizle başladı.Kendi doktorum tatil için yurt dışında bulunduğundan sonuçlara başka bir jinekolog bakacaktı. NST sonucumla Nida Hanımın yanına vardığımda ciddi bir sancı olduğunu söyledi.İşin tuhaf yanı ben sancı namına hiç bir şey hissetmiyordum. Bir iki gün öncesinde hafiften karın ağrılarım vardı ama o sabah hiç bir şeyim yoktu. Gittiğim hastanede yeni doğan yoğun bakım ünitesi olmadığından 37 haftanın öncesindeki doğumları kabul etmiyorlardı. Bu sebeple beni Ankara'daki en donanımlı kadın doğum hastanesi olan Zekai Tahir Burak Kadın Doğum hastanesine sevk ettiler.Zaten yüksek riskli gebeliğim olduğundan ve bebeğim USG ye göre 1 ay önde göründüğünden, belki de bebeği bekletmeden alabileceklerini, derhal hastaneye gitmemizi söyledi..O an eşimle şaşkınlık içindeydik..O gün evden sıradan bir kontrol için çıkmıştık,şimdi ise doğumdan bahsediyordu doktor,hem de hiç bilmediğim,gitmediğim bir hastanede..Hem daha hazırlıklarımız tamamlanmamıştı..Ben her şeyi düzenleyip,hazırlayıp,kocamla,sevdiklerimle,annemle gitmek istiyordum doğuma..Selçuk Bey karşılayacaktı kocamla beni ameliyathanede...ama olmadi..
Zekai Tahir Burak kadin doguma varinca acil kapisina yoneldik..Burdan oteye Soner'i almadilar..Tamamen yalnizdim..ve tum beni bekleyen kaba muamele ve muayenelerle tek basima yuzlesecektim..acildeki ilk muayeneden sonra beni Yrg (Yuksek riskli gebelik)bolumune yolladilar ki asil olay burada basladi..Ilk gittigim yakin izlem odasinda ciglik cigliga yatan bir cok kadin vardi..Beni de oraya yatirdilar..Kendimi tutamiyordum..Engel olamadigim aglamalarimdan olsa gerek tansiyonum 17/9 olmustu..Ardi ardina muayeneler,kan almalar,damar yolu acmalar vs. En son serum takip beni bana biraktiklarinda kendimi ne denli caresiz ve yalniz hissettigimi anlatamam..neden katlaniyordum ki bu iskenceye..kalkip gitsem ya..derken bebegim icin belki de burada kalmaliyim..oyle ya doktor buraya yolladi,hem burasi yeni dogan konusunda avrupanin 3.en iyi hastanesiymis.. ve diren Pinar diyerek katlanmaya karar verdim..bilmiyorum..belki simdi olsa ayni durum asla katlanmazdim ..ama beni daha nelerin bekledigini nereden bilecektim ki..bu odadan baska odaya sevk ettiklerinde gordum ilk kez esimi ve yakinlarimi..ve yine acilir musluklar..bana ozel oda ayarlamaya calismislar ama bulamamislar..bu yuzden 7 kisilik bir odaya alindim..refakatci yasak..ziyaret oglen 1 saat ..surekli hemsireler gelip kan,seker testi,NST vs.yapiyorlar..yemeklerse hic hatirlanasi degildi..herkesin menusu ayriydi..malum hepimisz riskli gebelik geciriyorduk..benim kolestazim,tansiyonum,diabet riskim oldugundan yagli,tatli,tuzlu yasakti..ac kalmistim yani..hem de hamile hamile..disaridan bir sey yemek de yasak..o sekilde 3 gun kaldim. Cok sukur teyzem ve eltim Nur-ki kendisi kardesten otedir benim icin- kacamak yaparak,guvenlige pasta borek ismarlayarak falan yanimda kaldilar..
Bu 3 gun icinde amniyosentez yapilarak bebegimin ciger gelisiminin tamamlanip tamamlanmadigina bakildi..cunku bebisim 36 haftalik olmasina ragmen 41 haftalik gorunuyordu..Kolestazim vardi..Bu yuzden daha fazla iceride tutulmamaliydi..ben de seker suphesi bos cikti..bebegimin kilosunun sekerle alakasi yoktu..ve dogum karari verildi..ama yontem kesin degildi..ben mutlaka sezaryen olsun istiyordum..suni sanciyla gunlerce bekletilen kizlari gormustum..hem daha fazla muayeneye katlanamazdim..ama o is oyle kolay degildi..normal olmamasi icin sebep yokmus..halbuki ben de ne sanci var ne de acilma.. netice de psikolog talep ettim ve sezeryana ikna ettim..ameliyat gunu annem ve esim yolladi beni ameliyathaneye..yine tektim.. son hazirliklar yapildi..spinal anestezi ile sezaryen..ameliyathaneyi anlatmak bile istemiyorum..sadece hic steril degildi..ameliyat basladiktan kisa bir sure sonra bebegimin sesini duydum..o an her seyi unutmustum..yanima getirdiklerinde icim icime sigmadi sanki..ilk temas oracikta oldu oglumla..doktor bebegimi muayene ederken oglum agliyordu..bense hep konustum onunla..seslendim bebegime..hosgeldin oglum..seni cok seviyorum..korkma ben hep yanindayim diye..odaya gonderilmemiz biraz zaman aldi..odaya vardigimizda-ozel oda ayarlayabilmislerdi-sevdiklerimiz bizi bekliyordu.Oda suslemelerimiz yoktu,ama sevgilim,kocam,
oglumuz icin rengarenk balonlar almisti..
Bundan sonra hikayenin ikinci bolumu baslar.. Ruzgar bey on plandadir artik.
Odada bebegimi emzirmeye calisirken ne kadar da kirmizi oldugunu fark ettik.Once buyukler "normaldir..bazi bebekler kirmizi olur"dediler..sonra onlar da emin olamayip hemsirelere sordular ki yanit ayniydi.."bebektir,olur"..ancak aksam ilerleyen saatlerde gelen baska bir hemsire bu durumdan emin olamayip bebegimi goturdu..ve artik bebegim kuveze alinmisti.polisitemi denilen dogum aninda anneden bebege fazla kan gecmesi diye tanimlanabilecek bir problem..(baska bir postta bu problemden bahsedecegim)
Sonrasinda 4 gece 5 gun Ruzgarla kuvez ve yakin izlem olmak uzere hastanede yattik..Beni dogumdan iki gun sonra taburcu etmek istediler ama ben evime bebegimsiz girmek istemedigimden aile odasi dedikleri bebegin emzirilmek icin annesi ile kaldigi,bebek icin port dedikleri yatak ve monitorlerden baska bir de anne icin yatmak,oturmak,emzirmek amacli sandayeden bozma bir berjerin bulundugu odada kaldik..Sezeryanli bir sekilde hem de o psikolojiyle hic de kolay gecmeyen 4 gece..
Neyse ki cok sukur artik evimizdeyiz..Bebegim saglikli..Bu zor gunlerin de vardir bir hayirli sebebi diyerek oglumla gecirdigim ve gecirecegimiz guzel gunlere odaklandim artik..
Artik anneyim..
Oglum ve sevgilimle kucuk ama kocaman bir aileyiz..
Seviyorum seni oglum varligini ogrendigim ilk gunden beri her gun artan,babana olan askima tek rakip,tarifsiz bir askla seviyorum seni..iyi ki varsin..ve hep var ol..
